www.kasztanki2007.fora.pl

Agnieszka

Przykra dolegliwość Smutna

Lusia też je ma, cierpimy wówczas obie.
Jakie macie sposoby by ulżyć maleństwu?

My wypiłyśmy całą butlę Esputiconu, walczyłyśmy Viburcolem, i nic Smutna

Jakiś czas pomagały masaże i wygrzewanie. Najlepsza okazała się jednak prymitywna herbatka Plantex Jęzor

Agnieszka

Jejku, jak Lusia nam wczoraj płakała Smutna

1 stycznia wszystko pozamykane, a nam się Plantex skończył. Płakała biedna nieustannie od 20 do 23, nic Jej nie pomagało, nawet noszenie na rękach Smutna

Aż zachrypła Smutna

Skąd się to dziadostwo bierze Smutna

Przecież uważam na to, co jem Zmieszana

Wasze maluchy nie mają kolek?

migotka

Oj, biedna Lusia...
U nas wieczorna histeria to raczej Wielki Glod niz kolka Wesoła

Moze omija nas to paskudztwo, bo Olo "profilaktycznie"dostaje Hippa koperkowego? Z braku innych przepajaczy. mam tylko nadzieje, ze go od tej herbatki nie uzaleznie...
Gdyby nas jednak porzadna kola zlapala, to mamy tutejsze kropelki Minifom o skladzie takim jak Espumisan ( btw: tez podobno pomaga na kolke). I tenze Minifom trzeba podawac przed kazdym wieczornym "mlekiem" (od 1 Cool

10 kropelek. Podobno, bo sa tacy, ktorzy daja to caly dzien.
Uzylismy raz. I nie nadazalismy zmieniac pieluch Wesoła

Jak bedzie "kolka-hardcore" to do kropelek powrocimy.

Agnieszka

Jak Ci dobrze, Migotko... Ja nie mam jednego wieczoru spokojnego. Czasem jest źle, a czasem gorzej Mruga 1

A jak pomyślę o ząbkowaniu Wystraszona

Ty dobrze kombinujesz z tym koprem. Nam też jedyne co pomaga to koper włoski - w preparacie Plantex. Dajemy malutkiej najwyżej raz dziennie - tak jest napisane na ulotce.
A takie kropelki, o których piszesz, to na Lusię wcale nie działały Smutna

Fajniutko, że Alexander jest podatny na te specyfiki, przynajmniej masz pole do działania jakieś...
Jak Lusia dostaje kolki, to ja się tylko modlę by Plantex pomógł, bo nic innego nie działa w najmniejszym stopniu Smutna

Nawet mamusi ramionka nie pomagają Smutna

migotka

fajnie by bylo jakby sie to "dziadostwo" skonczylo rzeczywiscie po 3 miesiacach. To by nam juz miesiac meczarni tylko zostal.
A z herbatka z kopru to chyba od razu przerazilam sie tych bolesci i jak tylko Olo skonczyl miesiac dostaje raz dziennie Wesoła

Agnieszka

Oj ja też się o to modlę każdego wieczoru... Byle do 3. miesiąca...

Ale mam wrażenie, że jest już lepiej, i że idzie ku lepszemu Wesoła

Wiecie, ja nie wierzyłam, że koperek nam pomoże Wesoła

Przetestowałam go na końcu, jako ostatnią deskę ratunku, i proszę, jaka miła niespodzianka Uśmiechnięta

migotka

To sie bardzo cieszymy, ze u Was juz lepiej Wesoła

Jeszcze troche i ten ciezki okres bedzie juz za nami (mam nadzieje)

malutek

A nas na szczescie to paskudztwo ominelo Wesoła

Agnieszka super ze koperek pomogl Uśmiechnięta

Agnieszka

Wiecie, nie chcę zapeszać, ale chyba już PO kolkach!

Jupi!

aaa4

Obserwowal, jak jego dlon przesuwa sie do przodu, jakby nie byla czescia jego ciala,

jakby nie sprawowal juz nad nia kontroli; w koncu polozyl ja zdecydowanie na gladkiej stronie artefaktu.

Pierwsza reakcja byl szok. Jablko bylo metalowe, ale w dotyku poczul cos miekkiego i cieplego, cos przypominajacego skore kobiety, cos zywego! Nie bylo jednak czasu, by kontemplowac te wrazenia, bo dlon Ezia zostala odrzucona, a w kolejnej chwili nieustanna poswiata emitowana z wnetrza artefaktu, ktora od pewnego momentu stawala sie coraz intensywniejsza, nagle eksplodowala, stajac sie istna feeria swiatla i kolorow, posrod ktorej Ezio zaczal dostrzegac jakies ksztalty. Na ulamek sekundy odwrocil wzrok i skierowal go na swoich kompanow. Mario i Machiavelli odwrocili sie, mruzac oczy i zakrywajac twarze z przerazenia albo bolu. Leonardo stal jak sparalizowany, oczy i usta mial otwarte ze zdumienia i podziwu. Wzrok Ezia zwrocil sie ku swiatlu, z ktorego zaczely wylaniac sie jakies obrazy. Oczom Ezia ukazal sie wielki ogrod pelen potwornych kreatur; potem mroczne miasto w ogniu, wielkie chmury przypominajace grzyby, wieksze od katedr i palacow; maszerujaca armia, niepodobna do zadnej, jakie widzial i mogl sobie wyobrazic; glodujacy ludzie w pasiastych uniformach, zapedzani do budynkow z cegiel batami i szczuci psami; blady dym unoszacy sie z wysokich kominow; gwiazdy i planety, poruszajace sie po spiralnych trajektoriach; mezczyzni w dziwacznych zbrojach, obracajacy sie w czarnej jak noc przestrzeni; byl tam rowniez inny Ezio, inny Leonardo, Mario i Machiavelli, bylo ich tam coraz wiecej i wiecej; wygladali jak ofiary samego Czasu, wywracajac sie raz po raz w powietrzu, jakby byli zabawkami poteznej wichury, ktora teraz zdawala sie szalec w pracowni.

-Zatrzymaj to! - zawolal ktorys z nich.

Ezio zacisnal zeby i nie wiedzac dokladnie dlaczego, chwycil swoj prawy nadgarstek lewa reka i zmusil prawa dlon do ponownego kontaktu z obiektem.

W jednej chwili wszystko sie uspokoilo. Pomieszczenie odzyskalo swoje zwykle cechy i proporcje. Kazdy, najdrobniejszy nawet element, byl na swoim miejscu. Nawet okulary Leonarda wciaz tkwily na jego nosie. Jablko spoczywalo nieruchomo na stole, bedac zaledwie mala, zwyczajna rzecza, na ktora nikt nie zwrocilby wiekszej uwagi.

Pierwszy odezwal sie Leonardo:

-To cos nigdy nie moze dostac sie w niepowolane rece - powiedzial. - Kazdego o slabszym umysle mogloby doprowadzic do obledu.

-Zgadzam sie - przytaknal Machiavelli. -